In het vorige blog gaf ik heel voorbarig aan dat het de laatste blog van deze reis zou zijn. Want deze reis heeft een toetje. Door een ruime overstap op Hamad International Airport was er nog ruimte om de naburige Arabische stad Doha te bezoeken, inderdaad in Qatar. Een leuk idee toen wij de tickets boekte, iedereen was enthousiast, maar nu de dag daar is, was direct doorreizen misschien wel fijner geweest. Een beetje gemopper aan mijn zijde, maar goed dat ben ik deze reis wel meer gewend. Neus vooruit en gewoon even negeren.

Vanmorgen schrok ik wakker van een golf, die op de kust beukt. Even denk ik aan de tsunami evacuatie zones, die je hier veelvuldig ziet. Ik probeer om te draaien en nog even een uurtje te slapen. Vandaag de dag dat we terug gaan keren naar de grote stad Bangkok. Want de vakantie is zo goed als ten einde. De airco krijgt dan een heel eigen leven. Ingrid en ik zijn beide verkouden geraakt door de verkoelende werking van deze apparaten. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat deze nacht de airco uit staat. Alleen is het apparaat er niet mee eens en begint luid te piepen en in verschillende standen te veranderen. Het lijkt er meer op dat iemand anders onze airco bedient. Hoe kan dat nou weer?

Bewuste keuzes zijn er gemaakt alvorens wij zouden afreizen naar dit fijne land. Laatste dagen beetje terugschalen in impressies en gewoon even de rust pakken voordat wij weer in de dagelijkse sleur zouden worden gegrepen. Koh Lanta was de keuze en te bereiken via een ferry van een uurtje vanaf Koh Phi Phi. Goed gepland, zoals de beste reisplanner zou aangeven. Op tijd zorgen wij dat het ontbijt genuttigd is, de koffers ingepakt zijn en we voorbereid voor de uitcheckbalie staan.